Jacques was wegens grootouderlijke verplichtingen verhinderd en dus bleven Susanne en ik over. Aangezien we met z'n tweeën waren konden we naar de Zonneberg. Susanne vond mijn voorstel natuurlijk prima want zij was pas één keer in de Zonneberg geweest. De vorige keer had ik haar de volgens mij belangrijkste dingen laten zien zodat we nu wat op het gemak konden ronddwalen. Susanne stond wederom versteld van de vele opschriften en begint nu langzaamaan te begrijpen wat ik bedoel als ik zeg dat je daar nooit raakt uitgekeken. Ondanks dat volgens de bezoeklijst er veel bezoekers binnen waren, kwamen we lange tijd niemand tegen. Pas toen we laat in de avond gingen pauzeren, zagen we enkele gangen verder een groepje mensen lopen. Op de een of andere manier liep daar waar wij waren niemand. Nu loop ik niet graag over de hoofdroutes en zoek ik meer de tussenliggende gedeelten op en dat zal verklaren waarom we het zo rustig hadden. Pas tegen het einde van de avond kwamen we in de buurt van de varkensstal Aldo en zijn kameraden tegen. Aangezien ik hem en zijn kameraden al lang niet meer gezien had hielden we een praatje over van alles en nog wat. Het was leuk deze mannen weer eens tegen te komen. Hierna liepen we op het gemak en via de nodige omwegen richting uitgang. Op weg naar de auto was het duidelijk te merken dat Susanne vol indrukken was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten