De pers op bezoek

Susanne was benaderd door een journalist van de Quest. Quest is een van de grootste tijdschriften van Nederland en ongeëvenaard in het populairwetenschappelijke segment. Deze journalist wilde iets schrijven over de ondergrondse wereld die voor ons de normaalste zaak van de wereld is.

Na wat heen en weer ge-maild te hebben werd een datum afgesproken. Susanne ging natuurlijk niet alleen en wilde dat enkele “SOK coryfeeën” haar begeleiden zodat ze er niet alleen voor stond met het beantwoorden van vragen. Haar keuze was gevallen op John Caris en ondergetekende. 

De Zonneberggroeve was de groeve van haar keuze en na contact met Natuurmonumenten te hebben gehad, werd al snel medewerking verleend. 

Dus gingen Susanne, John en ik op pad met de journalist. Na wat algemeenheden over de groeve uitgewisseld te hebben kwamen al snel de vragen, die door John, Susanne en mij werden beantwoord. Tim Koumans en zijn collega, Amon, de toezichthouders van Natuurmonumenten vergezelden ons op onze tocht. Niet om ons te controleren, maar voor de gezelligheid. Ook zij stonden aandachtig te luisteren naar onze uitleg. Na twee uur rondlopen en vragen beantwoorden gingen we weer naar buiten. 

Het was een interessante tocht

Rondleiding

Een hele tijd geleden werd ik benaderd door de Belgische organisatie Natuurpunt CVN met de vraag of ik een rondleiding in de Caestertgroeve kon verzorgen. Ze hadden een activiteiten weekeind onder de naam “streekverkenning Krijtstreek 2016 gepland. Een weekeinde vol studie excursies op en rond het Caestertplateau voor haar leden. Zo werd de kalkflora, de orchideeën, insecten en vlinders bestudeerd. Uiteraard mag dan een bezoek aan een ondergrondse groeve niet ontbreken. 

Na wat heen en weer ge-mail en de toezegging dat dit met toestemming van de eigenaar van de groeve zou gebeuren, heb ik toegezegd deze excursie te verzorgen.

Zo stond ik zondag, 29 mei, om 10.00 ’s ochtends voor de ingang te wachten op de groep. Ik was gelukkig niet alleen want ik had Susanne meegevraagd. Op zo’n excursie mag natuurlijk de SOK voorzitter niet ontbreken, nietwaar? Het is natuurlijk veel gezelliger met z’n tweeën en ook kon ze als bezemwagen fungeren en zo de groep bij elkaar te houden.

Nadat de groep mooi op tijd arriveerde en we ons hadden voorgesteld gingen we op pad. Nu is het natuurlijk altijd bijzonder om met mensen op pad te gaan die oprecht geïnteresseerd zijn en als ze dan uit de “natuurminnende” hoek komen weet je dat je niet de standaard vragen krijgt. Ondanks dat ik mijn verhaal zo samenstel dat de gebruikelijke te verwachten vragen al op voorhand zijn beantwoord, kreeg ik tóch een hoop vragen. Waarvan enkele niet tot de standaard vragen behoorde. Iets wat mij natuurlijk plezier deed want hieruit bleek dat de aanwezigen interesse hadden voor wat ik te vertellen had.

Uiteraard stond ik uitgebreid stil bij de typische problematiek van deze groeve. Ik kreeg zelfs goed bedoelde suggesties uit de groep. Door al deze vragen en mijn enthousiasme liep de rondleiding behoorlijk uit.

Toen we weer de buitenlucht hadden opgezocht werden Susanne en ik uitvoerig bedankt voor onze tijd en vertrok de groep, veel te laat, naar de volgende excursie.

Achteraf hoorde ik dat Susanne achteraan in de groep ook de nodige vragen heeft moeten beantwoorden.

Al met al was het een succesvolle rondleiding en heb ik er een goed gevoel aan over gehouden.

Alleen jammer dat ik in mijn enthousiasme geen foto’s heb gemaakt. Gewoonweg vergeten.

Mocht een van de lezers een foto hebben, hou ik me aanbevolen.

Bezoek van ver

Ruim een half jaar geleden ben ik benadert door WIm van Mourik. Wim schrijft artikels voor het huisblad, het damspel, van de Koninklijke Nederlandse Dambond. Hij doet al jaren onderzoek naar de geschiedenis en de oorsprong van het damspel. Tijdens zijn onderzoek stuit hij op de Silvertant publicatie over Caestert en de afbeeldingen van de plafondtekeningen (waar iets dambord-achtigs in te zien is) in dat boek. Al snel kwam hij bij mij terecht en er is een levendige correspondentie ontstaan. Na hem wat achtergrond informatie te hebben gegeven zijn twee artikelen over de damborden in Caestert en de Lacroixberg verschenen. Twee  artikelen waarin deze damborden en de groeve waarin zij zich bevinden worden beschreven. De artikelen zijn in mijn bezit en ter inzage beschikbaar. We zijn echter blijven corresponderen en laatst kwam van hem een verzoek binnen; hij wilde met zijn vrouw naar Maastricht komen en of een bezoek aan de Caestertgroeve mogelijk was? Aangezien het hier om een serieus persoon ging heb ik natuurlijk toegezegd.

Later vertelde hij mij dat zijn artikel was gezien door Marisa Uberti, een Italiaanse onderzoekster bij het die al jaren onderzoek doet naar het molenspel en de varianten daarvan. Naar het blijkt heeft zij een Europese inventarisatie van inscripties van het molenspel gedaan en erover gepubliceerd. Zij schijnt een Europese autoriteit op dit gebied te zijn en naar ik begrepen heb alom gerespecteerd. Zij was zo geïnteresseerd geraakt dat Wim, via mij, meer beeldmateriaal heeft doorgestuurd. Dit resulteerde erin dat ze, met haar partner, Angelo Marchetti, vanuit Italië wilde overkomen om alles met eigen ogen te zien. 

Dit weekeinde waren ze dus hier, WIm van Mourik kwam, samen met zijn vrouw, ook naar Maastricht en na ze bij hun hotels te hebben opgepikt heb ik ze vrijdag historisch Maastricht laten zien. Zoals misschien bekend weet ik ook over de historie van Maastricht het een en ander te vertellen. Aansluitend heb ik het gezelschap mee naar de Zonneberg genomen.  Uiteraard vielen ze van de ene verbazing na de andere. Tekeningen werden min of meer genegeerd, maar de opschriften werden veelvuldig ontcijferd, gefotografeerd en becommentarieerd. 

Zaterdagochtend zijn we de Caestert ingegaan. De bekende tekeningen werden met het doel van nadere bestudering, veelvuldig gefotografeerd en ik denk dat ik hier nog wat van ga horen. De plafond tekeningen die her en der in de groeve voorkomen kregen ook een nader onderzoek, waarbij heel veel tijd gebruikt werd voor de symbolen ter hoogte van st. Joris en de omgeving daarvan. Het was heel interessant om haar visie hierop te horen. Ook dit is uitgebreid gefotografeerd en zal eenmaal terug in Italië uitgebreid bestudeerd en geanalyseerd worden. 

Ondanks dat Marisa door heel Europa is getrokken en dacht alles wel gezien te hebben, was ze verbijsterd over de hoeveelheid aan inscripties, tekeningen en opschriften die onze groeven rijk zijn. Door Caestert lopend voelde ze zich een beetje “Indiana Jones”.

Ik heb van Marisa haar boek “the Merels board enigma” cadeau gekregen. 340 A4 pagina’s!!!!! over, vooral, middeleeuwse inscripties van het molenspel. Ik heb, alleen al bij het doorbladeren, zoveel herkenbare zaken gezien dat ik gewoonweg verbijsterd ben. Heel veel tot nu toe onverklaarde symbolen die ik in de groeven ben tegengekomen worden in dit boek aangekaart. Ik ga zéker nog hiermee iets doen.

Uiteraard waren Wim en zijn vrouw Tjitske bij elk bezoek erbij en ook zij genoten zichtbaar van alles dat ik ze liet zien. Tijdens het wandelen, ondergronds als ook bovengronds, ontwikkelde zich de nodige interessante discussies over de inkrassingen en afbeeldingen die we gezien hadden.

Al met al een enerverend, interessant en vermoeiend weekeinde.

En ik kan nu eindelijk zeggen: ik ben in de schatkamer van de Sint Servaas geweest!