Een bijzondere tocht door Caestert

Deze tocht beloofde een bijzondere tocht te worden. Marieke scheen weer in het land te zijn en had aangegeven dat ze graag met ons ondergronds wilde. Aangezien ik al maanden niet meer in Caestert was geweest leek het me een goed idee om daar weer eens heen te gaan. Zo gezegd zo gedaan. We zouden ons op de bekende parkeerplaats treffen maar Op het laatste moment kreeg ik bericht dat Marieke de afgesproken tijd niet ging halen en er werd afgesproken dat we haar een uur later aan de ingang zouden oppikken en wij (Susanne, Jacques en ik) alvast op weg gingen. Het was ook voor Jacques een tijd geleden dat hij met ons op pad was geweest dus gespreksstof genoeg.Eenmaal bij de ingang bleek dat we een drie kwartier hadden eer Marieke zou komen. Dit gaf ons tijd om de gangen rond de ingangspartij eens goed te bekijken want zoals Susanne treffend aangaf zijn dat gangen waar je eigenlijk nooit komt. De wacht tijd was dan ook zo om. Marieke was mooi op tijd aan de ingang en nadat ze uitbundig begroet was door ons drieën gingen we ondergronds. Marieke mocht zelfs de Coleman van Jacques dragen (schijnbaar heeft hij het licht gezien en wil hij alleen nog maar met Petromax lopen, vandaar). Van intensief lopen is op zo'n avond natuurlijk geen sprake. Het ging meer over algemeenheden en anekdotes van het afgelopen jaar. Na wat rondgedwaald te hebben gingen we in de Smirnoffkamer zitten en werd er drank en spijs in overvloed te voorschijn getoverd. Hier hebben we vrij lang gezeten want er was nu eenmaal veel bij te praten.

De dames wilden dolgraag met me op de foto. Nu ben ikzelf niet zo'n foto type maar na lang zeuren gaf ik eindelijk toe en mochten ze met me op de foto. Wat de doorslag gaf was dat Susanne speciaal hiervoor naar de kapper was geweest. Dit fotomoment was voor de dames toch wel het hoogtepunt van de avond. Na een lange tijd braken we op en begaven ons met de nodige omwegen naar de uitgang. Na uitvoerig afscheid van Marieke te hebben genomen ging ieder zijn eigen weg.